(przy samochodzie)

См. также в других словарях:

• przy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z miejscownikiem {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na położenie w pobliżu czegoś; obok, blisko : {{/stl 7}}{{stl 10}}Siedział przy stole, przy biurku. Uczeń… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• manipulować — ndk IV, manipulowaćluję, manipulowaćlujesz, manipulowaćluj, manipulowaćował, manipulowaćowany 1. «wykonywać ręcznie, także za pomocą narzędzia jakąś czynność, zwłaszcza wymagającą precyzji, zręczności, posługiwać się czymś przy wykonywaniu takiej …   Słownik języka polskiego

• nadłubać się — dk IX, nadłubać siębię się, nadłubać siębiesz się, nadłubać sięłub się, nadłubać sięał się pot. «napracować się, natrudzić się robiąc coś powoli, precyzyjnie, majstrując przy czymś» Nadłubać się przy samochodzie, przy zegarku …   Słownik języka polskiego

• podłubać — dk IX, podłubaćbię, podłubaćbiesz, podłubaćdłub, podłubaćał 1. «spędzić pewien czas na dłubaniu, grzebaniu w czymś» Podłubać patykiem w piasku. Podłubać w zębach. 2. «spędzić pewien czas na dłubaniu, majstrowaniu przy czymś lub na powolnym,… …   Słownik języka polskiego

• migacz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) «urządzenie sygnalizacyjne w postaci źródła światła na przemian szybko włączanego i wyłączanego (stosowane np. jako kierunkowskaz przy samochodzie)» Migacze do nadawania sygnałów świetlnych na statkach. Kierowca… …   Słownik języka polskiego

• dłubanina — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. dłubaninanie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} praca uważana za nieciekawą, żmudną, jednostajną : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po śniadaniu wrócił do swej dłubaniny. Już mam dosyć tej… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ramię — n V, D. ramięmienia; lm M. ramięmiona, D. ramięmion 1. «staw łączący łopatkę z barkiem wraz z otaczającym go mięśniem; bark» Szerokie, wąskie, spadziste, proste ramiona. Iść z czymś (np. ze strzelbą, z kosą) na ramieniu. Przewiesić, przerzucić… …   Słownik języka polskiego

• spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… …   Słownik języka polskiego

• koło — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. kole; lm D. kół {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zbiór wszystkich punktów leżących w takiej samej odległości od jakiegoś punktu (środka koła) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obwód, promień …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• umieścić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} usiąść gdzieś, zająć jakieś miejsce; ulokować się, usadowić się gdzieś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Umieścić się za stołem, w samochodzie, na widowni. Umieścić się przy kimś. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień